Ένα οδοιπορικό στα χρόνια της επανάστασης του ΄21

από την Στ' τάξη του σχολείου μας

αφίσα 25HΣ ΜΑΡΤΙΟΥ- 5ο by emmybubu

Το Αουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλά ζώα!

 Γιατί δεν θέλουμε τα παιδιά μας να επισκεφτούν το Αττικό Πάρκο στα Σπάτα

Ποια επιχείρηση προσπαθεί να πείσει τους μικρούς και μεγάλους φίλους της, ότι είναι εκτός από ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό το θέαμα των άγριων ζώων, που είναι εγκλωβισμένα εφ’ όρου ζωής;

Ποια επιχείρηση προσπαθεί να μας πείσει, ότι τα δελφίνια, αντί να οργώνουν τους ωκεανούς και τις θάλασσες είναι καλύτερα να κάνουν κωλοτούμπες για τα παιδάκια μας;

Ποια επιχείρηση προσπαθεί να παρουσιάσει το άσπρο – μαύρο, αφού επιδιώκει με πάθος να μας πείσει, ότι μια καμηλοπάρδαλη, η οποία ζει εγκλωβισμένη σε μερικά μόνο τετραγωνικά γης στα Σπάτα είναι καλύτερα εκεί από την αχανή αφρικανική σαβάνα, η οποία είναι και το φυσικό της περιβάλλον; Γιατί όλοι οι επιχειρηματίες, που ασχολούνται με τη δημιουργία ζωολογικών κήπων βάζουν άραγε τα έγκλειστα άγρια ζώα να ζευγαρώνουν; Γιατί διαιωνίζουν τον εγκλεισμό; Μα φυσικά γιατί βγάζουν λεφτά από τη στυγνή εκμετάλλευση των ζώων.

Κάποια από τα άγρια ζώα – που βρίσκονται σε αντίστοιχα πάρκα – είναι αλήθεια, ότι δε μπορούν να επιστρέψουν στη φύση, γιατί οι άνθρωποι επί της ουσίας τα χαντάκωσαν και τα κατέστησαν ανίκανα να επανενταχθούν πλήρως εκεί που ανήκουν.

Είναι ζώα, που δεν έμαθαν από τους γονείς τους,

Ιστορία της τέχνης - Γεώργιος Ιακωβίδης

μαθήματα από την Πόπη Κοκονά

Ο ζωγράφος της παιδικής ηλικίας Γεώργιος Ιακωβίδης
Εχει πατρίδα η παιδική ηλικία; Εχει πατρίδα η αθωότητα; Είναι γερμανάκια ή ελληνόπουλα τα παιδιά που ζωγραφίζει ο Γεώργιος Ιακωβίδης με τόση τρυφερότητα, με τόση αγάπη και με τόσο βαθιά κατανόηση της ψυχολογίας τους και της συμπεριφοράς τους; Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι πίνακές του με θέματα αντλημένα από την παιδική ηλικία ζωγραφίστηκαν στο Μόναχο. Και αυτό γιατί το αστικό περιβάλλον της βαυαρικής πρωτεύουσας και η εθνικιστική ιδεολογία της αγίας τριάδας «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» που ευδοκιμούσε αυτά τα χρόνια στη Γερμανία ευνοούσαν ανάλογα θέματα. Ετσι αυτή η ιδιαίτερη κλίση του Ιακωβίδη, που είχε ήδη εκδηλωθεί δειλά στα χρόνια της αθηναϊκής μαθητείας του, θα βρει τον βιότοπό της στο Μόναχο, θα ανθήσει και θα καρποφορήσει.
H νηπιακή και παιδική ανθρωπότητα που παρελαύνει από τους πίνακες του Ιακωβίδη έχει ορισμένα αρχετυπικά 

χαρακτηριστικά: πλούσια ή φτωχή, ντυμένη με ακριβά ρούχα ή με ράκη, είναι υγιής, εύρωστη, αμέριμνη και ευτυχισμένη. Αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό διακρίνει τη ζωγραφική του Ιακωβίδη από το κοινωνικό κήρυγμα των ρεαλιστών ή από το νοσηρό κλίμα των ρομαντικών και των συμβολιστών, που αγγίζει κάπου κάπου και τον μεγάλο Γύζη όταν ζωγραφίζει ανάλογα θέματα.
Οι σκηνές από την παιδική ηλικία ανήκουν ασφαλώς στην ανώδυνη ηθογραφική ζωγραφική αλλά ο

Το νησί των συναισθημάτων, Μάνος Χατζιδάκις, μια υπέροχη ιστορία

το βρήκαμε στο Thessalonoki Arts and Culture

Μία πολύ ευαίσθητη ιστορία που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκης, για την αγάπη και την αντοχή της στον χρόνο.

"Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

by Alex  Semer

Βιωματικά Εργαστήρια για γυναίκες από το Λύκειο Ελληνίδων Γιαννιτσών και τη ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Π.

     

Το Λύκειο των Ελληνίδων Γιαννιτσών σε συνεργασία με τη ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Π., διοργανώνει βιωματικά εργαστήρια, που απευθύνονται σε γυναίκες που επιθυμούν να διευρύνουν τις δεξιότητές τους, για την αντιμετώπιση ζητημάτων που προκύπτουν στο προσωπικό και επαγγελματικό τους περιβάλλον.

     Μέσα από το δημιουργικό διάλογο, παιχνίδι ρόλων και τη συμπλήρωση ερωτηματολογίων, τα βιωματικά αυτά εργαστήρια, έχουν στόχο να ενθαρρύνουν τις συμμετέχουσες να «ανοίξουν μια νέα πόρτα» στην ικανότητά τους προς:

·        την ισότιμη και ασφαλή έκφραση προσωπικών απόψεων και βιωμάτων

·        τη δημιουργική διάδραση – αλληλεπίδραση

·        την κατανόηση της θέσης των άλλων γυναικών της ομάδας που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες και που διακατέχονται από την ίδια λαχτάρα και επιθυμία για αλλαγή και αυτοβελτίωση

·        την ανάπτυξη θετικών τρόπων επικοινωνίας και δημιουργικότητας

·        την ανάπτυξη δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων       

·        την υιοθέτηση νέων συμπεριφορών μέσα σε ένα ασφαλές πλαίσιο.

      Το πρόγραμμα των εργαστηρίων συντονίζει  η κ. Αλευριάδου Αναστασία, ψυχολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

      Το πρώτο βιωματικό εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί σε τρεις τετράωρες συναντήσεις στις 28, 29 και 30 Μαρτίου 2014, στην αίθουσα Κέντρου Πληροφόρησης Νέων του Πνευματικού Κέντρου Γιαννιτσών. Ο  μέγιστος αριθμός των συμμετεχουσών γυναικών σε κάθε ομάδα εργαστηρίου είναι 20. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Για δήλωση συμμετοχής και πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνείτε στο τηλέφωνο 6947619383, ώρες: 10:00 -13:00 (κ. Σεμερτζίδου Ελένη), μέχρι 20-03-2014.

Call

Send SMS

Add to Skype

You'll need Skype CreditFree via Skype

Περί νηστείας

 Θανάση Ν. Παπαθανασίου:Σαρακοστή: νηστευτές στον δρόμο

το βρήκαμε στα Θρησκευτικά...αλλιώς

Ολόκληρη τη σαρακοστή νηστεύω. Νηστεύω, δηλαδή, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Νηστεύω γιατί έχω μπροστά δρόμο, κι όταν έχεις δρόμο δεν θέλεις να βαρύνεις. Καθαυτή η λέξη "σαρακοστή" δεν σημαίνει τίποτα άλλο, παρά μέτρημα του δρόμου που απομένει. Σα να λέει: "σαράντα μέρες υπολείπονται...". Η σαρακοστή δεν υπάρχει επειδή τάχα οι μέρες της είναι ιερότερες ή μαγικότερες! Υπάρχει χάριν του τερματισμού της! Υπάρχει για να μυεί στην έννοια του οράματος, του καινούργιου που βρίσκεται στο τέρμα των σαράντα ημερών: στη Μεγαλοδομάδα και εν τέλει στην Ανάσταση! Κι έτσι, νηστευτής σημαίνει ύπαρξη προσανατολισμένη στο μέλλον. Το να νηστεύω σημαίνει όχι απλώς να δηλώνω, αλλά και να ζω με όλες τις διαστάσεις της ύπαρξής μου (πνευματικές και βιολογικές αξεχώριστα) το ότι ο κόσμος τούτος, ο βυθισμένος στη φθορά και στο άδικο, οφείλει να αλλάξει. Οφείλει να βιωθεί ως ένας κόσμος ο οποίος δεν μπορεί να χορτάσει τον άνθρωπο που διψά για ζωή. Κι όταν μιλάμε για αλλαγή του κόσμου, δε μιλάμε για κατάργηση ή εξάτμισή του ή αντικατάστασή του από κάποιο υπερπέραν.
Αλλαγή του κόσμου, στη χριστιανική οπτική, σημαίνει απελευθέρωσή του από κάθε θάνατο, κυριολεκτικό και μεταφορικό: από κάθε τι που νεκρώνει την ανθρωπιά, που βάζει ημερομηνία λήξης στην αγάπη, που διακόπτει τον έρωτα, που κολοβώνει το δίκιο. Μέχρι τη θανάτωση του θανάτου, δηλαδή μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα, μέχρι να ακουστεί η ιαχή "Χριστός Ανέστη!", έχουμε πόλεμο - όχι άραγμα, όχι ανεμελιά. Έχουμε μπροστά μας δρόμο που περνά από Γολγοθά, από το κόστος δηλαδή, του να αντιπολιτεύεσαι τον κόσμο τούτο. Κι ο δρόμος δεν προκύπτει αυτόματα! Τον φτιάνει η πράξη. Σαρακοστή, λοιπόν, σημαίνει άσκηση στη διάκριση. Άσκηση στο να μην είμαι αδιάκριτος παμφάγος καταναλωτής ιδεών και καταστάσεων, αλλά πηδαλιούχος του εαυτού μου. Ικανός στο να διακρίνω τι δέχομαι και τι αρνούμαι. Η σαρακοστή, κοντολογίς, είναι πράξη βαθειά πολιτική και βαθειά θρησκευτική ταυτόχρονα. Και η πίστη στην Ανάσταση είναι πράξη για την Ανάσταση, στάση βαθειά πολιτική και βαθειά θρησκευτική ταυτόχρονα, η στάση όσων αρνούνται να αναγνωρίσουν το φασισταριό του θανάτου ως μοιραίο και αναπόφευκτο. Μεγάλη κουβέντα, και μακάρι να την αντέξουμε! Και γι' αυτό οι ευχές την περίοδο αυτή είναι ευχές για κουράγια. "Καλή Σαρακοστή" σημαίνει καλό δρόμο. Μα, "καλή Ανάσταση" σημαίνει πως ο δρόμος αυτός έχει ένα φτάσιμο: το καινούργιο που σπάζει τη μιζέρια και την υποτέλεια.