Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Έρωντας στα χιόνια

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
ακούστε το με τη φωνή της Σαπφώ Νοταρά

Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άι-Bασίλης, Φώτα.
     Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα:
     ― Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς...· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.

Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας».
     Διότι δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα
είχεν. Όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις την Mασσαλίαν.
     Eίχεν αρχίσει το στάδιόν του με αυτήν την πατατούκαν, όταν επρωτομπαρκάρησε ναύτης εις την βομβάρδαν του εξαδέλφου του. Eίχεν αποκτήσει, από τα μερδικά του όσα ελάμβανεν από τα ταξίδια, μετοχήν επί του πλοίου, είτα είχεν αποκτήσει πλοίον ιδικόν του, και είχε κάμει καλά ταξίδια. Eίχε φορέσει αγγλικές τσόχες, βελούδινα γελέκα, ψηλά καπέλα, είχε κρεμάσει καδένες χρυσές με ωρολόγια, είχεν αποκτήσει χρήματα· αλλά τα έφαγεν όλα εγκαίρως με τας Φρύνας εις την Mασσαλίαν, και άλλο δεν του έμεινεν ειμή η παλιά πατατούκα, την οποίαν εφόρει πεταχτήν επ’ ώμων, ενώ κατέβαινε το πρωί εις την παραλίαν, διά να μπαρκάρη σύντροφος με καμμίαν βρατσέραν εις μικρόν ναύλον, ή διά να πάγη με ξένην βάρκαν να βγάλη κανένα χταπόδι εντός του λιμένος.
     Kανένα δεν είχεν εις τον κόσμον, ήτον έρημος. Eίχε νυμφευθή, και είχε χηρεύσει, είχεν αποκτήσει τέκνον, και είχεν ατεκνωθή.
     Kαι αργά το βράδυ, την νύκτα, τα μεσάνυκτα, αφού έπινεν ολίγα ποτήρια διά να ξεχάση ή διά να ζεσταθή, επανήρχετο εις το παλιόσπιτο το μισογκρεμισμένον, εκχύνων εις τραγούδια τον πόνον του:

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Τα κάλαντα

 του Στρατή Τσίρκα

Το μεγάλο το ζήτημα, καταλαβαίνεις, ήταν το ταμπούρλο: Aν είχες ταμπούρλο, η δουλειά ήταν τελειωμένη. Σύντροφο έβρισκες αμέσως και το φανάρι δεν κόστιζε παραπάνω από 

 ένα γρόσι. Eκείνη τη χρονιά ο πατέρας έκανε ένα μεγάλο έξοδο. Tο μεσημέρι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς μου έφερε ένα ταμπούρλο! Mικρούτσικο, βέβαια, και τενεκεδένιο.

- Έτσι δεν θα το σπάσεις εύκολα, μου είπε.

- Mα εγώ κατάλαβα πως ήταν από οικονομία. Tα πέτσινα ταμπούρλα εκείνα τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο κόστιζαν έναν κόσμο λεφτά.

Πήγα και βρήκα αμέσως το φίλο μου το Mιχάλη. Ήταν το παλικάρι της γειτονιάς κι ο καλύτερος σύντροφος για τα κάλαντα. Συχνά τύχαινε να μας ριχτούν τα αραπάκια στις γειτονιές και να μας σκίσουν το φανάρι ή να σπάσουν το ταμπούρλο. O Mιχάλης ήταν πολύτιμος.

- Tο ταμπούρλο το έχουμε, του φώναξα. Bγαίνουμε απόψε;

O Mιχάλης δέχτηκε αμέσως. Eίπε, όμως, πως έπρεπε να πάρουμε μαζί μας και τον αδερφό του, τον Δημήτρη. Ήταν καλλίφωνος, λέει, και θα βοηθούσε πολύ στη δουλειά. H αλήθεια είναι πως ο Δημήτρης τραγουδούσε σαν άγγελος. Σου ‘φτανε να τον ακούσεις να ψάλλει μια φορά Tη Yπερμάχω ή να διαβάζει τον «Aπόστολο» για να προτιμήσεις αμέσως τον Άγιο Kωνσταντίνο όπου εκείνος έψαλλε από τον Aϊ Nικόλα. Mα η πρόταση του Mιχάλη είχε κάποια υστεροβουλία: Tα λεφτά που θα κερδίζαμε θα μοιράζονταν στα τρία. Eκείνα θα έπαιρναν τα πιο πολλά κι εγώ, μ΄ όλο το ταμπούρλο μου, τα πιο λίγα.

Kι όμως, χωρίς κανένα δισταγμό, δέχτηκα. Tόση ήταν η αγάπη που του είχα κι ο θαυμασμός μου! Ξεκινήσαμε βραδάκι. O Mιχάλης φορούσε ένα μαύρο μακρύ παλτό, που φούσκωνε κωμικά στην κοιλιά του,

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Ο θρύλος της Μπάμπουσκας

Ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο ρωσικό παραμύθι
                                        



 "Όλοι οι χωρικοί ήταν έξω, μιλώντας με ενθουσιασμό.

"Ξαναείδατε χτες βράδυ εκείνο το φωτεινό αστέρι;"

"Φυσικά και το είδαμε!"

"Ναι, και ήταν μεγαλύτερο"

"Ναι! Και η πορεία του ήταν προς το χωριό μας. Απόψε θα είναι ακριβώς από πάνω μας"

Εκείνο το βράδυ, ο ενθουσιασμός διαπερνούσε την ατμόσφαιρα ευχάριστα, σα γλυκό αεράκι, και περνούσε μέσα από τα σοκάκια και τους δρόμους.


"Ήρθε ένα μήνυμα"

"Πλησιάζει ένας στρατός"

"Όχι στρατός, παρέλαση είναι"

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Παρουσίαση βιβλίου - Υπόθεση Laurus της Λώρη Κέζα

από την Βενετία Καρακάσογλου

Μια οικογένεια Αθηναίων αποφασίζει να μετακομίσει μόνιμα στην Τήνο, όπου και ανοίγει γραφείο τελετών. Για κακή τους τύχη - και για καλή των κατοίκων - κανείς δεν πεθαίνει. Στο νησί υπάρχει και μια μονή καλογριών η οποία λειτουργεί πολλά χρόνια και σαν σχολή για εσώκλειστες. Δυστυχώς όμως είναι έτοιμη να κλείσει γιατί δεν έχει έστω και μια μαθήτρια η οποία είναι απαραίτητη για να την κρατήσει ανοιχτή. Παράλληλα ο δήμαρχος του νησιού έχει βρώμικα σχέδια να ανοίξει στον χώρο της μονής ένα εργοστάσιο ρεύματος. Τα ύπουλα σχέδια του θα έρθουν αντιμέτωπα με τη θέληση των κατοίκων. Η οικογένεια του γραφείου τελετών θα αποφασίσει να στείλει την κόρη τους για να κρατηθεί η μονή ζωντανή και ένα ατελείωτο παιχνίδι θα ξεκινήσει για να παραμείνει ο πιο δυνατός. Το κοριτσάκι αυτό θα προσπαθήσει ξεθάβοντας παλιά έγγραφα των κατοίκων να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μερικοί τα 
θέλουν να φαίνονται. Απαγωγές, απειλές και ένα σωρό ακόμη περιπέτειες περιμένουν τον αναγνώστη σε ένα βιβλίο με πολύ χιούμορ άλλα και σαφή καρφιά περί ρατσισμού και οικολογίας.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Μικρά Αγγλία - μια κριτική για τη νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη


 Να και μία κριτική για ταινία που πολύ έχει ακουστεί τον τελευταίο καιρό. Είναι από την εφημερίδα Καθημερινή. Αν την έχετε δει ή έχετε διαβάσει το βιβλίο θα θέλαμε να γράψετε και τη δική σας γνώμη, με τη μορφή σχολίου, κάτω από την ανάρτηση.


Μικρά Αγγλία

Της Μαρίας Κατσουνάκη

Δύο εβδομάδες μετά τη δημοσιογραφική προβολή της «Μικράς Αγγλίας», τα πρόσωπα με ακολουθούν: η Ορσα, η Μόσχα, ο Σπύρος Μαλταμπές, ο Νίκος, η Μίνα… Το ίδιο είχε συμβεί και με το ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, όταν κυκλοφόρησε το 1997. Η κινηματογραφική

μεταφορά του είναι μια ταινία αυτόνομη, που κυκλώνει τον θεατή χωρίς να προδίδει τον αναγνώστη.
Το «ταξίδι» δεν είναι τόσο στην Ανδρο του ’30 και του ’40. Αν και η εποχή, η ατμόσφαιρα και η ειδική συνθήκη ενός νησιού ναυτικών και καπεταναίων διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία. Ομως η ταινία «φεύγει» από τον χώρο και τον χρόνο. Ακολουθεί βήμα βήμα το ανεκπλήρωτο του έρωτα, το μέγιστο του πάθους, που όταν δεν απελευθερώνεται είναι ένας αργός, βασανιστικός θάνατος, τα λάθη που γίνονται φορτία πιο βαριά από των καραβιών.
Ολοι οι ήρωες μοιάζει να υποτάσσονται σε μια μοίρα με ονοματεπώνυμο: η μάνα («οχιά» θα την αποκαλέσουν οι κόρες), τα βαπόρια, το συμφέρον, ο πόθος που κρύβεται πίσω από την εκδίκηση και οδηγεί σχεδόν πάντα στην αυτοτιμωρία. Ο ρυθμός της ταινίας χτίζεται από τον Παντελή Βούλγαρη αργά και προσεκτικά, για να οδηγήσει στο κρεσέντο της τελευταίας μιας ώρας. Οταν η παραφορά μεταμορφώνεται σε αντάρα, σε κραυγή, συνωμοτεί με τα στοιχεία της φύσης και κοπάζει μόλις ξεβράσει στην ακτή συντρίμμια από ζωές και καράβια. Οι δύο αδελφές με λάθος γάμους, μεθοδευμένους από τη μητέρα τους. Τα αισθήματα δεν υπολογίζονται. Η καθημερινότητα ορίζεται από την απουσία του άντρα και τη διαρκή αγωνία για τη (μη) επιστροφή του. Η εποχή κρατάει τις γυναίκες σε ομηρία. «Αν είχαμε σπουδάσει κάτι ή αν είχαμε μια δουλειά… Αν μιλούσαμε», λέει η μικρότερη και ατίθαση Μόσχα, κάνοντας τον απολογισμό, όταν είναι πλέον αργά.
Η ταινία φέρει την υπογραφή της, περίπου 40χρονης, σχέσης του Π. Βούλγαρη και της Ιω. Καρυστιάνη οφείλει πολλά στους ηθοποιούς (ηγεμονική και ταυτόχρονα τσακισμένη η φιγούρα της Μίνας – Αννέζας Παπαδοπούλου) στη φωτογραφία με προσωπικότητα του Σίμου Σαρκετζή στην υπονομευτική μουσική της Κατερίνας Πολέμη.
Η μόνη ένσταση δεν αφορά τόσο τη διάρκεια (2 ώρες 40΄) όσο την ηθογραφική καλλιγραφία κάποιων πλάνων (όπως της σκηνής του Επιταφίου) που θα μπορούσαν και να έχουν αφαιρεθεί, προσθέτοντας στην οικονομία της αφήγησης.
Η «Μικρά Αγγλία» είναι μια ιστορία γραμμένη και κινηματογραφημένη στο μπλε. Χωρίς τελεία, που αφήνει, όπως και η θάλασσα, τους ήρωες χωρίς ανάπαυση.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Το δαχτυλίδι του Γύγη

Κυριακή σήμερα και είπαμε να δημοσιεύσουμε ένα παραμύθι πάλι. Είναι λίγο παλιό, μερικών χιλιάδων χρόνων, αλλά δεν νομίζουμε πως θα ενοχλήσει τα παιδάκια σας. Λέγεται πως το διηγήθηκε ο αδελφός του Πλάτωνα ,ο Γλαύκωνας, στον Σωκράτη κάποια μέρα που συζητούσαν περί δικαιοσύνης. Για τους φιλομαθείς αναφέρουμε πως θα το βρείτε στην Πολιτεία του Πλάτωνα Βιβλίο Β΄ 359d - 360d. Εμείς το βρήκαμε διασκευασμένο  στο χαμομηλάκι .




Το δαχτυλίδι του Γύγη

Τον αρχαίο τον καιρό στη Λυδία, μιαν όμορφη χώρα με πλούσια καταπράσινα λιβάδια, ζούσαν πολλές οικογένειες βοσκών μέσα σε φτωχές καλύβες και ολοχρονίς φρόντιζαν τα κοπάδια του βασιλιά. Τότε, σ’ εκείνα τα χρόνια, όλα τα κοπάδια, όλος ο πλούτος της χώρας ήταν περιουσία των βασιλιάδων και των αρχόντων, που άφηναν για τους φτωχούς βοσκούς ή τους γεωργούς λίγα μόνο τρόφιμα για να ζήσουν.

Ένας νεαρός βοσκός λοιπόν, που τον έλεγαν Μάνη – στη συνέχεια της ιστορίας μας θα καταλάβετε γιατί είχε αυτό το όνομα - έβοσκε το κοπάδι του πάνω σε έναν χαμηλό λοφάκι, γεμάτο καταπράσινο γρασίδι. Ξαφνικά, νωρίς το απόγευμα ο ουρανός γέμισε από κατάμαυρα σύννεφα και ξέσπασε μπόρα πολύ δυνατή. Έκανε να μαζέψει τα πρόβατα που κατατρόμαξαν, αλλά ένιωσε τη γη να κουνιέται κάτω από τα πόδια του. Σεισμός,  μεγάλος σεισμός άνοιξε ένα τεράστιο χάσμα κάτω από τα πόδια του Μάνη. Ευτυχώς που πρόλαβε με ένα πήδημα να απομακρυνθεί, αλλιώς η γη θα τον κατάπινε σίγουρα.

Μόλις η ξαφνική καταιγίδα και ο φοβερός σεισμός σταμάτησαν, ο νεαρός βοσκός πλησίασε στην άκρη του μεγάλου χάσματος και προσπάθησε να δει τι υπήρχε μέσα βαθιά στη γη. Τίποτα δεν έβλεπε, μόνο σκοτάδι. Θα κατέβω, σκέφτηκε γεμάτος περιέργεια. Μια και δυο άρχισε με δυσκολία να κατεβαίνει και γύρω του δύσκολα στην αρχή, πολλά παράξενα πράγματα έβλεπε, μέχρι που έφτασε σε ένα πλάτωμα. Εκεί, μπροστά του είδε ένα τεράστιο χάλκινο άλογο, που ήταν κούφιο από μέσα του και είχε μικρά ανοίγματα, σαν παραθυράκια ή πορτούλες, Κοίταξε μέσα και είδε πως ήταν ξαπλωμένο ένα πλάσμα μεγαλόσωμο. Δεν κατάλαβε αν ήταν πεθαμένο ή βυθισμένο σε βαθύ ύπνο.

Αυτό που του έκανε εντύπωση ήταν ένα δαχτυλίδι με μια μεγάλη πέτρα, που φορούσε στο χέρι του το περίεργο πλάσμα. Χωρίς δεύτερη σκέψη πέρασε το χέρι του μέσα από ένα άνοιγμα και πήρε το δαχτυλίδι. Πολύ ευχαριστημένος το πέρασε στο δάχτυλό του.

Το δαχτυλίδι αμέσως μίκρυνε στο δικό του μέγεθος. Χαρούμενος πολύ ο Μάνης, ο βοσκός, ανέβηκε στην επιφάνεια της γης.

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Από Δευτέρα 16/12 η έκθεση βιβλίου και χειροτεχνίας decoupage

Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων διοργανώνει στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου έκθεση βιβλίου και έκθεση χειροτεχνίας με την τεχνική decoupage.Tα έργα decoupage έφτιαξε και πρόσφερε στο σύλλογο η κ.Μαρία Τσαλικίδου. Διατίθενται σε πάρα πολύ χαμηλή τιμή και κοστίζουν από 1€ έως 10€. Στη συλλογή περιλαμβάνονται ρολόγια τοίχου, ημερολόγια, κρεμάστρες, καδράκια, πιάτα, πιατέλες, σαπούνια, μπάλες και στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Στην έκθεση βιβλίου θα βρείτε χριστουγεννιάτικα παιδικά παραμύθια, λογοτεχνικά για ενήλικες και μια μεγάλη ποικιλία παιδικών και εκπαιδευτικών βιβλίων.
Σας υπενθυμίζουμε πως αγοράζοντας από την έκθεση ενισχύετε οικονομικά το σύλλογο.








Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Το αφρόλουτρο - μια ταινία των μαθητών του ΓΕΛ Μακρoχωρίου Βέροιας


Η εφηβική ματιά στην φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, το bulling, τη μετανάστευση, την εγκληματική συμπεριφορά, τη μοναξιά. Σε 5 λεπτά τα είπαν όλα με νεανική ευαισθησία και τρυφερότητα. 




Πηγή :http://veriotis-veria.blogspot.gr
Το βρήκαμε στο Θρησκευτικά ...αλλιώς

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Μπαμπά, πες μου μια ιστορία

Η ανάπτυξη της πνευματικής υπόστασης και της ηθικής εκπαίδευσης  των παιδιών συντελείται με τη μετάδοση σε αυτά σημαντικών αξιών ζωής, όπως η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια, η πειθαρχία, η αγάπη, η προσφορά στους άλλους, η εμπιστοσύνη, η αίσθηση του μέτρου, η συγχώρεση, το θάρρος, η σταθερότητα, ο σεβασμός, η συμπόνια, η ευγένεια, η καλοσύνη και άλλες.
Ένας τρόπος για να μεταδώσουμε αυτές τις έννοιες είναι η διήγηση παραμυθιών με παραστατικό τρόπο, αλλάζοντας τον τόνο της φωνής, τις εκφράσεις του προσώπου, τις κινήσεις των χεριών, και οτιδήποτε άλλο μεταφέρει τα παιδιά στον κόσμο των ιστοριών. Με τον τρόπο αυτό, τα παραμύθια πλάθουν εικόνες στο μυαλό, ενεργοποιώντας τη φαντασία των παιδιών και παράλληλα τους μεταδίδουν αξίες και μαθήματα ζωής.
Απολαύστε μία ακόμη διδακτική ιστορία, από την ενότητα του letsfamily.gr «Μπαμπά, πες μου μια ιστορία»:

 

Η υπόσχεση

Μια φορά κι έναν καιρό, τα παλιά χρόνια, ζούσε ένας ξυλουργός, ο κυρ-Παντελής. Η δουλειά του ήταν να χτίζει ξύλινα σπίτια. Ο κυρ-Παντελής ήταν εργατικός και φιλότιμος και το αφεντικό του τον επαινούσε πάντα για την καλή δουλειά που έκανε. Δούλευε πολλά χρόνια στην ίδια δουλειά και μέσα από αυτή, είχε καταφέρει να ζει, αυτός και η οικογένεια του, καλά. Αν και δεν είχαν πολλές ανέσεις, το φαγητό και η ζεστασιά δεν είχαν λείψει ποτέ από το σπιτικό τους και ο κυρ-Παντελής και η γυναίκα του είχαν καταφέρει να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα τρία παιδιά τους, όπως ήθελαν.
Τα χρόνια είχαν περάσει, τα παιδιά είχαν μεγαλώσει και είχαν φύγει από το σπίτι, για να δουλέψουν και να φτιάξουν τις δικές τους οικογένειες, και ο κυρ-Παντελής είχε αρχίσει να σκέφτεται να σταματήσει τη δουλειά. Είχε μεγαλώσει κι αυτός πια και είχε κουραστεί, μετά από τόσα σκληρής δουλειάς. Τώρα, ονειρευόταν να απολαύσει τα υπόλοιπα χρόνια μαζί με τη γυναίκα του και, με τις λίγες οικονομίες που είχε μαζέψει, να ζήσουν μια ήσυχη και όμορφη ζωή.
Ο κυρ-Παντελής στεναχωριόταν λίγο που θα άφηνε τη δουλειά του, γιατί την αγαπούσε και είχε πια γίνει φίλος με το αφεντικό του και τους άλλους εργάτες όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μαζί. Αποφάσισε όμως, ότι είχε έρθει η ώρα να ξεκουραστεί και να απολαύσει κι αυτός όλες τις μικρές χαρές της ζωής που τόσα χρόνια είχε στερηθεί δουλεύοντας μέρα νύχτα. Μάλιστα, σχεδίαζαν με τη γυναίκα του, με το που θα σταματήσει τη δουλειά, να πάνε ένα ταξίδι στο χωριό τους, που είχαν πολλά χρόνια να πάνε, και να μείνουν εκεί όλο το καλοκαίρι για δουν τους συγγενείς και τους φίλους τους.
Αφού πήρε την απόφαση, ο κυρ-Παντελής το είπε στο αφεντικό του και συμφώνησαν ότι σε ένα μήνα, που θα τελείωνε το σπίτι που έχτιζαν εκείνη την εποχή, θα σταματούσε από τη δουλειά, όπως επιθυμούσε. Ο κυρ-Παντελής, δεν έβλεπε την ώρα να ξεκινήσει για το χωριό μαζί με την αγαπημένη του γυναίκα και, καθώς πλησίαζαν οι μέρες, ήταν και οι δύο πολύ ενθουσιασμένοι.
Λίγες μέρες πριν τελειώσει ο μήνας, το αφεντικό φώναξε τον κυρ-Παντελή και του είπε:

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Η αποτυχία κάνει καλό

 ανακάλυψε η Αλεξάνδρα Σεμερτζίδου στο  ΒΗΜagazino


Πώς η αποτυχία βοηθάει στην επιτυχία


Πώς κατακτά την επιτυχία ένα παιδί; Ζώντας σε «χρυσό κλουβί» ή μαθαίνοντας από νωρίς να ξανασηκώνεται; Ο Πολ Ταφ, συγγραφέας του βιβλίου «How Children Succeed», εξηγεί ότι είναι προτιμότερο το παιδί σου να έχει αυτοέλεγχο από το να βγάζει IQ 180.

Tο πείραμα είναι παλιό, αλλά πάντα επίκαιρο. Γνωστό ως «marshmallow experiment» (ας το αποδώσουμε ελεύθερα «πείραμα του ζαχαρωτού»), πραγματοποιήθηκε τη δεκαετία του ’60 από τον Γουόλτερ Μίτσελ, ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Τα παιδιά που κατάφερναν να επιστρατεύσουν αρκετό αυτοέλεγχο ώστε να μην καταβροχθίσουν αμέσως ένα ζαχαρωτό, αλλά να περιμένουν λίγο – και ως επιβράβευση να καταβροχθίσουν δύο ζαχαρωτά – τα πήγαιναν καλύτερα στο σχολείο, ήταν πιο επιμελείς μαθητές και είχαν καλύτερη εξέλιξη ως ενήλικοι. Δεν ήταν πιο έξυπνα, δεν διέθεταν υψηλότερο IQ από άλλα, λίγο πιο λαίμαργα, παιδιά. Είχαν απλώς καλύτερη γνώση της ζωής. Και πετύχαιναν πιο εύκολα σε αυτή, επειδή ακριβώς κατείχαν τη συγκεκριμένη γνώση.
Ενα παιδί με υψηλό σκορ στα τεστ IQ, αλλά «στραβάδι» συναισθηματικά, δεν έχει πολλές ελπίδες να πετύχει στη ζωή του. Αυτό υποστηρίζει στο νέο βιβλίο του με τίτλο «How Children Succeed: Grit, Curiosity, and the Hidden Power of Character» (εκδ. Houghton Mifflin Harcourt) ο Αμερικανός Πολ Ταφ, δημοσιογράφος και «μάχιμος» ερευνητής, ο οποίος, προτού καθήσει να γράψει, έσπευσε, μεταξύ άλλων, να ζήσει από κοντά αληθινές ιστορίες παιδιών από «ζόρικες» γειτονιές του Σικάγου. Η περιέργεια, η επιμονή, ο αυτοέλεγχος, η αυτοπεποίθηση, το ψυχικό σθένος και η αποφασιστικότητα αποδεικνύονται, σύμφωνα με τον Ταφ, πολύ καλύτερη συνταγή επιβίωσης από τα CDs με ακούσματα «Baby Beethoven» και τα ταχύρρυθμα μαθήματα ρωσικών. Οπως εξηγεί ο ίδιος στο BHmagazino:

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Παρουσίαση βιβλίου - Το νήμα της ζωής του Stephen Grosz

 από την Βενετία Καρακάσογλου


Με μότο το "όλες οι λύπες μπορούν να απαλύνουν, φτάνει να τις εντάξουμε μέσα σε μια ιστορία, η έστω να επινοήσουμε μια ιστορία γι αυτές" , διαβάζουμε πολλές αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας. Για μία κυρία, χήρα που όταν κάποιος την κάλεσε σε δείπνο, γωρίζοντας τον μόνο μια φορά, έφερε εκτός από λουλούδια και κρασί και τα πράγματα της με μεταφορική! Για έναν παππού, που σε ένα ταξίδι σε χαμάμ κατάλαβε ότι κρύβει έναν ομοφυλόφυλο μέσα του αλλά ήταν ήδη παντρεμένος με παιδιά και εγγόνια και αγαπούσε την γυναίκα του, και για κάποιον άλλο που έμαθε ότι έχει AIDS, αλλά αρνιόταν να κάνει το οτιδήποτε και έτσι έζησε ακόμη 25 χρόνια. Ο Στηβεν Γκρος μας διηγείται σύντομες ιστορίες πελατών του κατηγοριοποιημένες και μας υπενθυμίζει ότι δεν αρκεί να τις αφηγουμάστε, αλλά πρέπει να υπάρχει και κάποιος να τις ακούει. Σύντομο, περιεκτικό, θυμίζει τον Χόρχε Μπουκάι και φυσικά το διαβάζεις και έπειτα σκέφτεσαι πως υπάρχουν και χειρότερα (αν μη τι άλλο αισιόδοξο αποτέλεσμα αναγνωρισιμότητας του εαυτού σου!).

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Ταινίες για τα χειμωνιάτικα κρύα βράδια

Το φιλικό ιστολόγιο ''Θρησκευτικά...αλλιώς'' δημοσίευσε  μία λίστα 69 προτεινόμενων ταινιών από το παιδαγωγικό ινστιτούτο κατάλληλες για μαθητές γυμνασίου - λυκείου. Αυτές τις ταινίες μπορείτε να τις παρακολουθήσετε στον υπολογιστή σας μέσω των συνδέσμων που παρέχει το ''Θρησκευτικά...αλλιώς'' και είναι σε μορφή αρχείων avi. Δεν μπορείτε όμως  να τις ''κατεβάσετε''. Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να μελετήσετε την παρακάτω λίστα καθώς θα βρείτε αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Σημειώνω πως το συγκεκριμένο blog δημοσιεύει κατά καιρούς και συνδέσμους για άλλες ταινίες και αξίζει να το ψάξετε.

Ταινίες για διδακτική αξιοποίηση


1. « Αμήν» [ σκην. Κ. Γαβράς, 2002,126΄ : ο ρόλος του Βατικανού και γενικότερα του κλήρου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και η στάση τους απέναντι στα εγκλήματα των Ναζί ] : Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

2. «Ανατολικά της Εδέμ» [ σκην. Η.Καζάν, 1954, 113΄: σχέσεις γονέων και παιδιών, λειτουργία ηθικής συνείδησης, τα κίνητρα των πράξεών μας] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

3. «Επαναστάτης χωρίς αιτία» [ σκην. Ν. Ρέϊ , 1955, 106΄: Εφηβεία, μοναξιά, απογοήτευση, οργή] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

4. «Γένεσις» [ σκην. Ερμάνο ΄Ολμι, 1994, 93΄: η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου ] : Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ & Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

5. «Η Βίβλος» [ σκην. Τζόν Χιούστον, 1966, 174΄: σημαντικές στιγμές από την Π.Δ (Δημιουργία, Αβραάμ, Νώε κλπ) : Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

6. « Η θάλασσα μέσα μου» [ σκην. Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, 2004, 125΄: τετραπληγικός που επιθυμεί το θάνατο] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ(ευθανασία)

7. « Λεπτή κόκκινη γραμμή» [σκην. Τ. Μαλίκ, 1998, 164΄: οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα στη φρίκη του πολέμου]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

8. « Θα σε βρω στον παράδεισο» [ σκην. Βίνσεντ Γουόρντ, 1998, 108΄: αγάπη & ανθρώπινες σχέσεις, θάνατος και ζωή μετά..]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ (ενότητες 23-24)

9. « Καλά Χριστούγεννα» [ σκην. Κριστιάν Καριόν, 2006, 115΄: η ιστορία μιας αυθόρμητης ανακωχής στα χαρακώματα του δυτικού μετώπου στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο με αφορμή τη γιορτή των Χριστουγέννων]:Α΄, Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

10. « Μπεν Χουρ» [ σκην.Ουίλιαμ Γουάϊλερ, 1959, 212΄: χρόνοι του Χριστού στην Ρωμαιοκρατούμενη Παλαιστίνη, πρώτοι χριστιανοί]: Β΄& Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

11. « Μωϋσής» [σκην. Ρότζερ Γιάνγκ, 1996, 176΄]: Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

12. « Ο άνθρωπος της βροχής» [ σκην. Μπ.Λέβινσον, 1988, 128΄: ανθρώπινες σχέσεις ]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

 13. « Ο ιερωμένος» [ σκην. Γιουτζίν Μάρτιν, 2004, 94΄: ο ρόλος ενός κληρικού σε μια σύγχρονη αμερικανική μεγαλούπολη]: Α΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

14. «Λώρενς της Αραβίας» [σκην. Ντ. Λύν, 1962, 202΄: ανθρώπινες σχέσεις μέσα στον πόλεμο, προβλήματα συνείδησης, όψεις του Ισλάμ]: Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

15. « Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» [ σκην. P.Weir, 1989, 128΄: ανθρώπινες σχέσεις μέσα από τη σχολική ζωή]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

16. «Ο τελευταίος Αυτοκράτορας» [σκην. B. Bertolucci, 1987, 156΄: Κίνα, έθιμα και θρησκευτικές παραδόσεις]: Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

17. « Ο Χιτών» [ σκην. H. Koster, 1953, 135΄: πρώτοι διωγμοί κατά χριστιανών] : Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

18. « Οι δέκα εντολές» [ σκην. Σεσίλ Ντε Μίλ, 1956, 220΄ ]: Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

19. « Οι ζωές των άλλων» [ σκην. F.Henckel von Donnersmarck, 2006,137΄ : αυθαιρεσία κρατικής εξουσίας, ανθρώπινες σχέσεις , ελευθερία και αξιοπρέπεια, προβλήματα συνείδησης]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

20. « Στη φωλιά του κούκου» [σκην. Μίλος Φόρμαν, 1975,133΄: ανθρώπινες σχέσεις, μοναξιά, περιθωριοποίηση κλπ] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

21. «21 γραμμάρια» [ σκην. A.G. Inarritu, 2003, 121΄: ο άνθρωπος μπροστά στο θάνατο, βιοηθική, μεταμοσχεύσεις, ευθανασία]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

22. «Λούθηρος» [σκην. ΄Ερικ Τιλ, 2004, 120΄: Η ζωή και το έργο του Λούθηρου, η Ρ/Κ εκκλησία τον 16ο αι.] : Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ & Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

23. « Γκάντι» [σκην. Ρ.Ατένμπορο, 1982, 188΄: η ζωή και το έργο του μεγάλου Ινδού οραματιστή και αγωνιστή της ειρήνης και κατά του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού]: Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

24. « Η έβδομη σφραγίδα» [σκην. Ι. Μπέργκμαν, 1957,100΄: ο άνθρωπος μπροστά στο θάνατο, αγωνία και υπαρξιακές αναζητήσεις]: Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

25. « Αντρέϊ Ρουμπλιόφ» [σκην. Α. Ταρκόφσκι. 1966. 205΄: η ζωή και το έργο του μεγάλου Ρώσου αγιογράφου μέσα από ιστορία της κοινωνίας και της εκκλησίας της εποχής του]: Α΄& Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

26. «Μοντέρνοι καιροί» [σκην. Τ. Τσάπλιν, 1936,87΄: η θέση του ατόμου στην νεωτερική κοινωνία της τεχνολογίας και του αυτοματισμού]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

27. « 4 Μήνες, 3 Εβδομάδες, 2 Ημέρες» [σκην. Κριστιάν Μουνγκίου, 2007, 113΄: η ιστορία μιας παράνομης έκτρωσης ή η κατάληξη μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

28. « Η γενιά του πρόζακ» [ σκην. ΄Ερικ Σκιόλμπτζεργκ, 2001,91΄: κοινωνικά αδιέξοδα, ψυχολογικά προβλήματα,ναρκωτικά]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

29. « Το Θαύμα» [σκην. Σάλμα Χάγιεκ, 2004, 96΄: πίστη και απιστία, Θεός, εκκλησία, θαύμα] : Α΄, Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

30. «΄Ανοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και ΄Ανοιξη» [σκην. Κιμ Κι Ντουκ, 2003, 99΄: γέννηση, ανάπτυξη, φθορά μέσα από την εναλλαγή των εποχών και με τα μάτια δύο βουδδιστών μοναχών]: Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

31. « Αδελφός ΄Ηλιος, Αδελφή Σελήνη» [ σκην. Φράνκο Τζεφιρέλλι, 1972, 117΄: η ζωή του αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης]: Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ & Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

32. «Οσάμα: για μια θέση στον ήλιο» [ σκην. Σιντίκ Μπαρμάκ, 2003. 82΄: η ζωή των γυναικών στο Αφγανιστάν των Ισλαμιστών Ταλιμπάν]: Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

33. «Σιμόν» [σκην. Α. Νίκολ, 2003, 113΄: σύγχρονη τεχνολογία και εικονική πραγματικότητα, μοναξιά, άγχος]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

34. « Το πράσινο μίλι» [ σκην. Frank Darabont, 2000, 181΄: πίστη και θαύμα, θανατική ποινή]:Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

35. « Κράμερ εναντίον Κράμερ» [σκην. Ρόμπερτ Μπέντον, 1979, 100΄: Οικογενειακές σχέσεις, σύζυγοι, παιδιά]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

36. « Μουσικό κουτί» [ σκην. Κ. Γαβράς, 2003, 99΄: Πόλεμος, έγκλημα, συνείδηση, μετάνοια, συγχώρηση]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

37. « Η γέφυρα του ποταμού Κβάϊ» [ σκην. Ντ.Λύν, 1957, 155΄: Πόλεμος, ανθρώπινα δικαιώματα]:Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

38. « Η λίστα του Σίντλερ» [σκην. Σ. Σπίλμπεργκ, 1993, 187΄: πόλεμος, ανθρώπινα δικαιώματα, συνείδηση, μετάνοια, συγχώρηση]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

39. «Ο Μισισσιπής καίγεται» [σκην. ΄Αλαν Πάρκερ, 1991, 127΄: ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία, ρατσισμός, φανατισμός]: Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

40. « Ο δρόμος της επανάστασης» [σκην. Σαμ Μέντες, 2008,119΄: αδιέξοδα και συγκρούσεις στη σχέση ενός ζευγαριού, προβλήματα γάμου, μοναξιά, περιθωριοποίηση] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

41. « Κβό Βάντις» [σκην. Μ. Λιρόϊ, 1951, 161΄: διωγμοί Νέρωνα]: Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

42. « Το βασίλειο των Ουρανών» [σκην. Ρίντλεϊ Σκοτ, 2005, 139΄: Σταυροφορίες, Μοναχικά Τάγματα, φανατισμός]: Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ & Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

43. « Ο άνθρωπος ελέφαντας» [σκην. Ντ. Λίντς, 1980, 118΄: ανθρώπινο σώμα, μοναξιά, περιθωριοποίηση]:Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

44. « Το όνομα του Ρόδου» [ σκην. Ζ.Ζ. Ανό, 1986, 130΄: μοναχική ζωή στη μεσαιωνική δύση]:Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

45. « Η Αποστολή» [ σκην. Ρόλαντ Τζοφέ, 1986, 117΄: η δράση ιεραποστόλων της Ρ/Κής εκκλησίας στη Λατινική Αμερική]: Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

46. «Κραυγές στη σιωπή» [σκην Ρόλαντ Τζοφέ, 1984, 136΄: πόλεμος, θάνατος, ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρώπινες σχέσεις, ελευθερία]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

47. « Ο θάνατος του εμποράκου» [ σκην. V.Schlendorf, 1985, 130΄: οικογένεια, σχέσεις συζύγων, γονείς και παιδιά, άγχος, μοναξιά, απογοήτευση]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

48. «Σκιές» [σκην. Τζον Κασσαβέτης, 1959, 79΄: οικογενειακές σχέσεις, φυλετικές διαφορές]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

49. « Απιστία» [ σκην. Λιβ Ούλμαν,2000,150΄: συζυγικές σχέσεις, έρωτας , αγάπη, απιστία, διαζύγιο]:Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

50. « Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του» [σκην. Ντάλτον Τράμπο,1971, 115΄: η φρίκη του πολέμου μέσα από την ιστορία ενός στρατιώτη που ακρωτηριάζεται από νάρκη]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

51. «Σάκο και Βαντσέτι» [ σκην. G. Montaldo , 1971, 119΄:Ιταλοί μετανάστες στην Αμερική κατηγορούνται για φόνο και καταδικάζονται σε θάνατο, ρατσισμός, φανατισμός, ανθρώπινα δικαιώματα]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

52. «Σολάρις» [σκην. Α. Ταρκόφσκι, 1972, 165΄: επιστημονική φαντασία και διερεύνηση των ανθρωπίνων σχέσεων]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

53. «Ζωή μετά θάνατον» [σκην. A. Schwartzstein, 1995, 90΄: ζωή, ασθένεια, θάνατος]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

54. « Goodbye Bafana» [ σκην. Μπίλ ΄Ογκουστ, 2007, 117΄: ρατσισμός, ανθρώπινα δικαιώματα, βία της εξουσίας, αγώνας για την ελευθερία]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

55. « Θα ζήσω» [ σκην. Τιμ Ρόμπινς, 1995, 112΄: θανατική ποινή, ζωή και θάνατος, ψυχολογικά προβλήματα θανατοποινίτη, ανθρώπινες σχέσεις]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

56. « Και οι χελώνες μπορούν να πετάξουν» [ σκην. B. Ghobadi, 2004, 92΄: Αφγανιστάν, πόλεμος και παιδιά, αναπηρία, πόνος, αδιέξοδα] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

57. « Μάθημα ζωής» [ σκην. Lloyd Kramer, 2004, 133΄: Αυτοθυσία, ζωή μετά θάνατον, αμαρτία, κάθαρση]:Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

58. « Ζωή χωρίς εμένα» [σκην. Ιζαμπέλ Κοϊξέ, 2003, 106΄: ο άνθρωπος μπροστά στην ασθένεια και τον θάνατο]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

59. « Η μπλέ ταινία» [ σκην. Κ. Κισλόφσκι, 1993, 94΄: ο θάνατος και το νόημα της ζωής, ύμνος στη δύναμη της αγάπης]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

60. «Το σύνδρομο της Κίνας» [ σκην. James Bridges, 1979, 122΄: σύγχρονη τεχνολογία, πυρηνική ένέργεια, οικολογία, ο ρόλος των ΜΜΕ]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

61. « Το κύμα» [ σκην. Ντένις Γκάνσελ, 2008, 101΄: σχόλιο πάνω στην ελευθερία του ανθρώπου, στη γέννηση του φασισμού και στη βούληση του ανθρώπου για διάκριση και δύναμη] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

62. « Ντέρσου Ουζαλά» [σκην. Ακίρα Κουροσάβα, 1975, 141΄: η σχέση του ανθρώπου με τη φύση, η ικανότητά του να «διαβάζει» τα μηνύματά της και να καλλιεργεί οικολογική συνείδηση]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

63. «Η πόλη του Θεού» [σκην. F.Meiselles & K. Lund, 2002, 130΄: αλλοτρίωση, περιθωριοποίηση, ναρκωτικά εγκληματικότητα στις φτωχογειτονιές του Ρίο ντε Τζανέϊρο] : Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

64. «΄Εριν Μπρόκοβιτς» [σκην. Steven Sodegbergh, 2000, 130΄: ο αγώνας του ανθρώπου για την προστασία του περιβάλλοντος στη σύγχρονη αμοραλιστική κοινωνία]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

65. « Η επόμενη μέρα» [ σκην.Ν.Μέγιερ, 1983, 126΄: οι επιπτώσεις στον πλανήτη και στην ανθρώπινη κοινωνία από μια τυχαία ή προσχεδιασμένη χρήση πυρηνικών όπλων]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

66. « ΄Ονειρα» [σκην. Ακίρα Κουροσάβα, 1990, 119΄: σπονδυλωτή ταινία με θέμα ονειρικές καταστάσεις-βιώματα του σκηνοθέτη, που έχουν σχέση με τη ζωή του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον, την πυρηνική απειλή και το θάνατο]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

67. « Birdy» [σκην. ΄Αλαν Πάρκερ, 1984, 120΄: ο πόλεμος του Βιετνάμ και οι θύτες που έγιναν θύματά του, αντιμιλιταριστικός και αντιπολεμικός προβληματισμός]: Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

68. «Περσέπολις» [ σκην . Marjane Satrapi, 2007, 95΄: καταγραφή εμπειριών(με κινούμενα σχέδια) της σκηνοθέτιδος από την παιδική και εφηβική της ηλικία στο θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν και ταυτόχρονα ένα ιδιαίτερο σχόλιο για τον ατομοκεντρισμό της δυτικής κοινωνίας, όπου ο ξένος θεωρείται παρείσακτος]:Β΄(Ισλάμ Β΄) & Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

69. « Το νησί» (Ostrov) [σκην.Pavel Lounguine, 2006, 112΄:η πίστη ως ιδανικό μακριά από δόγματα μέσα από τη ζωή ενός χαρισματικού γέροντα μοναχού σ’ ένα μικρό ορθόδοξο μοναστήρι του Ρωσικού βορρά]:Β΄& Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Τι κάνει ένα παιδί ευτυχισμένο;


  ανακάλυψε η Μαρία Πετρίδου                             αναδημοσίευση από e-paideia




Τα απλά πράγματα που δεν εξαργυρώνονται με χρήματα.
Στην ερώτηση αυτή οι περισσότεροι ενήλικες θα απαντούσαν, ένα καινούριο παιχνίδι, μια βόλτα στις κούνιες, ένα ποδήλατο.
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μπορούν να κάνουν το παιδί να χαμογελάσει και να περάσει όμορφα, ωστόσο τίποτα από αυτά δεν σημαίνει πραγματική ευτυχία για το παιδί.
Ένα στοργικό χάδι, ένα μπράβο, μια αγκαλιά, μια κοινή δραστηριότητα, η αγάπη, είναι αυτά που ζητούν για την ευτυχία.
Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ένα παιδί ευτυχισμένο αλλά και να τον μετατρέψουν σ’ έναν ευτυχή ενήλικα στο μέλλον;
Η αλήθεια είναι πως οι ειδικοί έχουν ασχοληθεί περισσότερο με τα «αρνητικά» συναισθήματα πάρα με το τι προκαλεί σ’ ένα άτομο «θετικά» συναισθήματα , αν και δεν είναι ωραίο να βάζουμε ταμπέλες.

Μια πολύ πρόσφατη έρευνα που μελέτησε την παιδική ευημερία και παρουσιάστηκε στο Γραφείο Ερευνών της UNICEF, διαπίστωσε ότι αν και η Ελλάδα καταλαμβάνει την 25η θέση στο συγκεντρωτικό πίνακα κατάταξης της παιδικής ευημερίας και την 23η θέση στη σχετική παιδική φτώχεια (από 29 χώρες), σκαρφαλώνει στην 5η θέση στο συγκεντρωτικό πίνακα Ικανοποίησης. Όταν ζητήθηκε από τα Ελληνόπουλα να βαθμολογήσουν την ικανοποίηση από την ποιότητα ζωής τους από το 1 μέχρι το 10, το 90% των παιδιών την βαθμολόγησαν από 6 και πάνω.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Παρουσίαση βιβλίου - Το χρονικό της ζωής μου ( Stephen Hawking )

 από την Βενετία Καρακάσογλου



Ο μεγαλύτερος ίσως φυσικός μετά τον Αινστάιν μας προσφέρει μια συγκινητική και δυνατή αυτοβιογραφία.Γεννημένος το 1942 περνά τα παιδικά του χρόνια σχετικά δύσκολα μιας και η φτώχεια και οι βομβαρδισμοί τον καιρό εκείνο ήταν κάτι το σύνηθες στο Λονδίνο.Στα 21 του διαγνώστηκε ότι πάσχει από την σπάνια ασθένεια των κινητικών νευρώνων και από τότε η ζωή του αλλάζει ριζικά. Πολλοί τον είχαν ξεγράψει και μετρούσαν μέρες αντίστροφα για τη ζωή του.
Το πάθος του όμως για τη μελέτη και ιδίως τη φυσική τον πεισμώνει και δεν σταματά λεπτό να μελετά και να φοιτά, να παίρνει υποτροφίες και να κάνει διδακτορικά. Παντρεύτηκε δύο φορες από σφοδρό έρωτα και απέκτησε τρία υγιέστατα παιδιά. Σήμερα ζει μόνος του, μιλά με μηχάνημα και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία αν και όχι ακόμη με το Νόμπελ το οποίο και πρέπει να του απονεμηθεί για τη μελέτη του στις μαύρες τρύπες. Το βιβλίο του μας λεει πολλά για την προσωπική του ζωή αλλά και με απλά λόγια λίγα πράγματα για τις δύσκολες έννοιες της φυσικής που αυτός κατανοεί όπως εμείς τα συνηθισμένα και ευκόλως εννοούμενα. Ξέρει ότι ο κόσμος τον γνωρίζει πιο πολύ λόγω της αναπηρίας του αλλά ελπίζει ότι μετά τον θάνατό του θα τον θυμούνται περισσότερο για το λιθαράκι του στην κατανόηση του σύμπαντος!

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Decoupage, το νέο εργόχειρο


  Σε όλη την υφήλιο οι γυναίκες αγαπούσαν το εργόχειρο. Αναγκασμένες να παραμένουν στο σπίτι για να ανατρέφουν τα παιδιά τους, αποκλεισμένες από την αγορά εργασίας, τα διάφορα είδη εργόχειρου αποτελούσαν τη μόνη διέξοδο για να εκφράσουν τη δημιουργικότητά  τους και τα καλλιτεχνικά τους ταλέντα. Αποτέλεσμα, η κατασκευή αντικειμένων που εκτός από χρηστική αξία είχαν και αισθητική. Αισθητική δε αξία τόσο υψηλή που κάποια τέτοια έργα αξίζουν σήμερα να φυλάσσονται σε μουσεία (π.χ το Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα ).
 Οι καιροί άλλαξαν, οι γυναίκες άφησαν το μικρόκοσμο του νοικοκυριού τους, το κέντημα και το βελονάκι έμεινε στα άξια χέρια γιαγιάδων και προγιαγιάδων.Η έμφυτη όμως επιθυμία των γυναικών να στολίσουν το βασίλειό τους με όμορφα αντικείμενα φτιαγμένα από τα χέρια τους δεν άλλαξε.
  Δεν είχα ιδέα για το decoupage.Όταν μία φίλη μου έδειξε ένα από τα αντικείμενα που βλέπετε στις φωτογραφίες πίστευα πως είχε αγοραστεί από κάποιο κατάστημα. Όχι, απλά το είχε φτιάξει η αδελφή της η Μαρία, αυτοδίδακτη στην τεχνική του decoupage. H Μαρία έχει δύο μικρά παιδιά και έχει επιλέξει να μείνει στο σπίτι για να τα αναθρέψει. Τα  βράδια, όταν αυτά κοιμούνται, έχει επιλέξει να μην βλέπει τα αξιόλογα τηλεοπτικά προγράμματα αλλά να μεταμορφώνει όλα τα ταπεινά αντικείμενα που πέφτουν στα χέρια της. Την έπεισα να μου στείλει μερικές φωτογραφίες από τα έργα της και ιδού σας τα παρουσιάζω. Γιατί καλά όλα τα μεγάλα και σπουδαία θέματα με τα οποία καταπιανόμαστε εμείς του blog αλλά ας μην ξεχνάμε και τον αρχικό σκοπό της δημιουργίας του, να ενημερωνόμαστε, να επικοινωνούμε, να εκφραζόμαστε με όποιον τρόπο ταιριάζει στον καθένα μας.
 Υπόσχομαι σε λίγες μέρες να επανέλθω με φωτογραφίες των χριστουγεννιάτικων έργων της Μαρίας και περισσότερες πληροφορίες για το decupage.Όποιος επιθυμεί να διαφωτισθεί άμεσα ας επισκεφθεί την ιστοσελίδα  Βάλε Φαντασία

Σημ.1 Η Μαρία ασχολείται ερασιτεχνικά με το decoupage.
Σημ.2 Στα πιάτα που βλέπετε μπορείτε να σερβίρετε κανονικά.
by emmy bubu





Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

One photo a day




Τηλεφωνική Γραμμή  SOS   15900

kakopoihsh.wordpress.com/

www.kakopoiisi.gr/

www.isotita.gr/index.php/news/1417

selfcare.gr/  (και για ψυχολογική κακοποίηση)

Αν γνωρίζετε άλλα links ή τηλέφωνα στείλτε τα με e-mail και θα προβάλονται εδώ.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Σκληρό παραμύθι, σκληρή αλήθεια

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο που βρήκαμε στον ιστότοπο της ενορίας Αγίας Ζώνης Πατησίων


Ἡ τέχνη τῆς ἀγάπης
της Γρηγοριάδου-Σουρέλη Γαλάτειας

Ἦταν ἕνα τραγουδάκι ποὺ τὸ τραγουδοῦσα στὰ παιδιά μου. Ὅλα τὸ ἀγάπησαν πολύ. Θυμᾶμαι μάλιστα ἕνα μου παιδὶ ποὺ μὲ τὶς χοῦφτες του, τὶς μικρὲς τρυφερὲς χοῦφτες του,  μοῦ σκέπαζε τὸ στόμα ὥστε νὰ μὴ πῶ τὸ τέλος τῆς ἱστορίας ποὺ ἦταν ἕνα τέλος θλίψης, τέλος ποὺ δὲν εἶχε τὸ «ζήσανε αὐτοὶ καλὰ κι ἐμεῖς καλύτερα», τὸ τέλος δηλαδὴ τῶν παραμυθιῶν.

Πιστεύω πάντα καὶ κάθε φορὰ μὲ ἕνα καινούργιο γεγονὸς ἑδραιώνεται αὐτὴ ἡ πίστη μου, πὼς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἕνα τέλος καλὸ ἂν ἡ πορεία εἶναι λαθεμένη.

Γι΄ αὐτό, χωρὶς νὰ θέλω νὰ πικράνω τὰ παιδιά μου, ἐπέμενα νὰ ἀκούσουν καὶ τὸ τέλος. Τὸ τραγούδι, λοιπόν, μιλοῦσε γιὰ ἕνα εὐτυχισμένο ἀρκουδάκι ποὺ μαζὶ μὲ τὴν μάνα του χαιρόταν τὸν κόσμο.

Υπάρχει και η συναισθηματική σεξουαλική κακοποιήση

Η συναισθηματική-σεξουαλική κακοποίηση Είναι μια σχετικά άγνωστη αλλά πολύ συνηθισμένη μορφή κακοποίησης. Δεν περιλαμβάνει ασέλγεια ούτε σωματική βία. Σπάνια αναγνωρίζεται από τους δράστες, από τα θύματα ή από τον περίγυρο ως κακοποίηση. Απεναντίας, ο κόσμος συνηθίζει να τη βλέπει ως «υπερβολική αγάπη» ή ότι «του έχει μεγάλη αδυναμία».
Οι συνέπειές της όμως είναι πολλές φορές εξίσου σοβαρές με αυτές της ασέλγειας, ενώ η βαθιά άρνηση που την περιβάλλει προκαλεί μεγάλη σύγχυση στο παιδί: το κάνει να μην εμπιστεύεται την ίδια του την πραγματικότητα. Συναισθηματική (ή «κεκαλυμμένη») σεξουαλική κακοποίηση έχουμε όταν ο γονιός χρησιμοποιεί το παιδί ως συναισθηματικό σύντροφο. Ο γονιός δεν είναι εκεί για να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού, αλλά το αντίστροφο. Ο γονιός δεν καλύπτεται συναισθηματικά από τη σχέση του με τον σύντροφό του (είτε γιατί αυτός δεν υπάρχει είτε γιατί είναι συναισθηματικά απών είτε λόγω άλλων προβλημάτων) και για να γεμίσει τη δική του μοναξιά δίνει στο παιδί (συνήθως του αντίθετου φύλου) τον ξεχωριστό ρόλο του έμπιστου συντρόφου.

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Η νέα αίθουσα οπτικοακουστικής στο σχολείο μας


5ο Δημοτικό Σχολείο Γιαννιτσών
«Πηνελόπη Δέλτα»
Τηλ : 23820-22488


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

        Στο πλαίσιο της συνεχούς προσπάθειας αναβάθμισης των υποδομών του σχολείου μας, η διεύθυνση και οι εκπαιδευτικοί του 5ου Δημοτικού Σχολείου Γιαννιτσών «Πηνελόπη Δέλτα», με χαρά γνωστοποιούν ότι τέθηκε σε λειτουργία η νέα αίθουσα Οπτικοακουστικής (στον 1ο όροφο) η οποία διακοσμείται από αντίγραφα έργων γνωστών ελλήνων ζωγράφων του 19ου αιώνα και στην οποία θα μπορούν να γίνονται προβολές και παρουσιάσεις για τις ανάγκες των μαθημάτων αλλά και σεμινάρια εκπαιδευτικών από τους σχολικούς συμβούλους.
       Έτσι μετά την περυσινή αναβάθμιση του χώρου της βιβλιοθήκης του σχολείου και του εξοπλισμού της με ηλεκτρονικά μέσα αλλά και της εκ βάθρων ανανέωσης του Τμήματος Ένταξης, (μέσω προγράμματος ΕΣΠΑ), η παράδοση της νέας αίθουσας σηματοδοτεί την ολοκλήρωση ενός πρώτου κύκλου βελτίωσης των σχολικών υποδομών μας, που ευχόμαστε και θα προσπαθήσουμε να συνεχιστεί παρά τη δύσκολη συγκυρία.
αίθουσα οπτικοακουστικής

βιβλιοθήκη

αίθουσα τμήματος ένταξης
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...